Երեխաները հատկապես մինչև դպրոց ընդունվելն են լավագույն ձևով սովորում:
Իհարկե այս հարցը շատ վիճելի հարց է, բայց բազմաթիվ օրինակներ փաստում են, որ դա այդպես է:Ես ճանաչում եմ 4 տարեկան տղայի, որ շատ մաքուր խոսում է ռուսերեն, մինչդեռ տանը ոչ ոք չի խոսում ռուսերեն:
Դպրոցներն ավելի շատ են կառչում այն սխալ գաղափարից, որ կրթությունն ու ուսուցումը արտադրական գործընթացներ են, որոնք պետք է պլանավորել մինչև մանրագույն դետալները և պարտադրել պասիվ ուսուցիչներին ու առավել պասիվ աշակերտներին:
Ուսուցման գործընթացում անհնար է շարժվել նախօրոք գծված պլանով, կարելի է միայն ուրվագծել այն:
Ինձ համար աշխարհում ամենագրավիչ զբաղմունքներից մեկը նորածիններին և երեխաններին նայելն է, թե նրանք ինչպես են հետազոտում շրջակա աշխարհը և իմաստ փնտրում:
Իհարկե անվերջ կարելի դիտել նրանց, և հսակայան ինֆորմացիա ստանալ նրանց վարքից: Ավելի քանի ցանկացած այլ մեթոդ օգտագործելիս:
Միայն երեխաներին սիրող, հարգող ու վստահող մեծերի ներկայությամբ երեխաները կարող են ամեն ինչ սովորել, ինչին ընդունակ են սովորելու կամ կցուցադրեն, թե ինչ են սովորում:
Վախի և լարվածության մթնոլորտում նույնիսկ մեծերը չեն ցուցադրում այն ինչ գիտեն, իսկ երեխաները հատկապես փակվում են «ոզնու» նման:
Վերջիվերջո մարդկային մտածողությունը խորհրդավոր գաղտնիք է և այդպիսին կմնա միշտ:
Միանշանակ դեռ շատ տարիներ կպահանջվեն,երկար ուսումնասիրություններ կարվեն և մի գուցե հնարավոր էլ չլինի ամբողջությամբ բացահայտել մարդկային մտածողությունը:
Տաթևիկ Հովհաննիսյան 